Als volgeling van Jezus gruw ik van moord.
Zeker van moord met een godsdienstig motief.
Ik walg van mensen die in de naam van mijn Heer
abortusklinieken aanvallen en daarbij niet terugschrikken voor levensgevaarlijk geweld.
Ik schrik ook van de moord op mevrouw Borst.
Maar het lijkt me onzin om het als een politieke moord te benoemen.
De dader had last van psychoses en zocht al jaren hulp.
Duidelijk is dat er grote fouten zijn gemaakt in de beoordeling van zijn situatie,
waardoor hij, tegen de wens van zijn familie in,
vrij bleef rondlopen.
Hij heeft in een vlaag van verwarring zijn eigen zus vermoord.
Was dat ook politiek?
Het is goedkoop effectbejag van journalisten om het zo te benoemen.
Ik heb begrip voor het sentiment van Pechtold,
als hij benadrukt dat mevrouw Borst een eerlijke hoogstaande vrouw was
die pal stond voor haar idealen.
Ik ben daar zelf ook volkomen van overtuigd.
Dat is echter in dit geval niet een relevant punt.
De dader zegt weliswaar dat hij moest optreden vanwege het euthanasie standpunt,
maar dat is een uiting van zijn ziekte.
De chemische processen in zijn hersenen zijn zodanig ontregeld
dat hij in onzinnige waarheden gelooft.
Dat is geen politieke stellingname.
Misschien zou het met goede medicijnen al heel anders zijn.
In deze situatie is het van belang ons te bezinnen op de vraag
hoe we omgaan met ernstig zieke mensen.
We moeten nagaan waarom de fouten zijn gemaakt in de behandeling van de dader
en door wie.
En ons misschien ook de vraag stellen
of we de juiste prioriteiten stellen als we bezuinigen op gezondheidszorg.
Maar het moet niet als politieke moord benoemd worden.
Dat zet namelijk een verkeerde toon.
Dat sommige gelovigen gevaarlijke gekken kunnen worden
is al erg genoeg.
Het dient geen enkel doel dat erger te maken door onheldere verhalen.
Ik geloof dat wij als volgelingen van Jezus een andere opdracht hebben:
oprecht meeleven om de dood van een hoogstaande, integere, vrouw
en goede zorg voor een ernstig ziek mens
om zijn verwarring zoveel mogelijk in te perken.
