Ik sprak pas een getalenteerde young professional.
Enthousiast deed ze verslag van een functioneringsgesprek.
De leidinggevende was zeer tevreden en zag goede perspectieven.
Dus kreeg ze coaching aangeboden.
Veel dominees (en onderwijzers, maar die lezen dit nauwelijks)
denken nu:
“Wat sneu, doe je het zo goed moet je op coaching”.
Om dan vervolgens misschien wel door te denken:
“Straks moet ze nog getraind worden ook”.
Harde wereld, buiten de kerk.
De focus op prestatie en resultaten drijft mensen op.
En je moet dan altijd maar naar jezelf blijven kijken.
Dan hebben we het in de kerk beter getroffen.
De meeste dominees kunnen lekker hun gang gaan.
Die permanente educatie lijkt wel zo’n werelds nieuwigheidje,
(wie gaat ons vertellen wat we moeten bijleren ?),
maar dat kun je nog bij elkaar sprokkelen door te luisteren.
En dan zitten we in onze comfort zone.
Voelt weer even net als vroeger,
terug in de collegebanken.
Het bouwt voort op wat we kennen
en ondersteunt ons in wat we kunnen.
Training en coaching is wat anders.
Onbekender.
Onveiliger ook.
Zou dat de reden zijn dat we daar intuïtief niet als eerste voor kiezen?
Ik vermoed dat als Daniel Timmerman en Arnold Huijgen
hun training “Predikant en praktijk. Efficiënt en doelgericht werken in de pastorie.”
zouden omvormen tot een lezingencyclus over
“Calvijn’s visie op het gebruik van alle dagen des Heren”
zij niet alleen een ander publiek zouden trekken,
maar ook meer deelnemers.
En ikzelf wil niet eens weten hoe ik de training “Leef! en werk”
anders zou moeten invullen om meer publiek te krijgen.
Want mijn vermoeden is dat het dan niet te praktisch moet worden.
En dat is het nou juist wel.
Ik geloof dat ik geen predikant ken
die enthousiast zou zeggen:
“Goed functioneringsgesprek gehad, ik mag een coachingstraject gaan doen”.
Best een beetje jammer.
Permanente educatie mag best ook permanente ontwikkeling zijn.
Groeien in inzicht in je denken en handelen,
nieuw gedrag aanleren
en, vooruit, daardoor dan ook groeien in geloof.
Alex, ik ben het zeker met je eens. In de kerk wordt veel te weinig in georganiseerd verband gelet op competenties. Maar misschien schets je een iets te negatief beeld over de bereidheid bij dominees om hier iets mee/aan te doen. Ik ben maar wat blij met wat ik buiten de kerk leer. Maar ga vooral door met je blogs, want het is juist daardoor dat het vroeg of laat toch doorsijpelt. Relaxte Kerst gewenst.
Groeten Geert