Een predikant moet over het algemeen 3 maal meer begrijpen dan begrepen worden.
Dit lijkt een klacht.
Het was ook eigenlijk een klacht.
Ik deelde mijn overtuiging met een collega op een moment dat ik een beetje door mijn energie heen was.
Die collega herkende dat natuurlijk.
En wat is het lekker om dan even bij elkaar te klagen.
Het was ook een goed moment.
Even begrip en in dat begrip gewoon thuiskomen.

Maar dat begrip is ook een valkuil.
Voor je het weet zit je elkaar te versterken in een slachtofferrol.
Voor je het weet kom je reactief in een zeurmodus
en raak je de kracht kwijt van een proactieve benadering.

We kwamen er gelukkig samen uit.
En dan ook samen verder,
want na even zeuren konden we het ombuigen.

Het is gewoon een feit.
Een dominee moet het aankunnen om drie keer meer te begrijpen dan begrepen te worden.
Daar moet je niet over zeuren, dat moet je gewoon doen.
En als het lastig is, het leren.
Want als je gaat zeuren word je reactief,
word je geleefd
en blijf je denken in oude kaders.
En het werk wordt steeds minder inspirerend.

Maar als je je verantwoordelijkheid neemt
dan vind je je eigen kracht.
Dan snap je de processen in de gemeente
en dan leer je de ander te begrijpen
en toch jezelf te profileren.

Dan stroomt het.
Dan weet je je begrepen door onze Heer
die nooit zeurde
maar wel zijn verantwoordelijkheid nam.

Leuk? Nuttig? Deel dan met anderen!